- NAUÐ
- f.1) need, distress; í nauðum staddr, in distress, distressed; með nauðum, with great difficulty;2) bondage, = ánauð (seldr í nauð);3) pl. shackles, fetters (hann vissi sér á höndum höfgar nauðir).* * *f. [Ulf. nauþs = ἀνάγκη; A. S. neôd; Engl. need; Hel. nôd; O. H. G. nôt; Germ. noth; Dan. nöd]:—need, difficulty, distress; í hverri nauð, Hom. 34; nauð ok erfiði, Fms. vii. 208; þola nauð, to suffer need, Lex. Poët.; vetrlig nauð, Sks. 49; með nauðum, with great difficulty, Fms. ix. 387; hann var borinn með nauðum, Þryml. 8:—bondage, hann var hertekinn ok síðan seldr í nauð, Fms. x. 391 (á-nauð, q. v.): höfgar nauðir, ‘heavy needs,’ of fetters, Vkv. 11:—labour, of women, in nauð-göngull, q. v.: of spells, hverr feldi af mér fölvar nauðir, Sdm. 1; nema e-n ór nauðum, to deliver, Fsm. 40; vera í nauðum, to be charmed, spell-bound, Lex. Poët.:—the Rune RUNE, Sdm. 7, Rkv., see introduction:—poët., bog-nauð, dal-nauð, ‘bow-need,’ i. e. the hand, Edda ii. 429; kykva nauð, id., Þd.COMPDS: nauðarmaðr, nauðahandsal, nauðakostr, nauðalaust, nauðamikill, nauðasátt.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.